کد مطلب:153787 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
روایتی جالب سندا و متنا
یكی از روایاتی كه در زمینه ثواب گریه بر حسین علیه السلام نقل شده روایت ریان بن شبیب از حضرت ثامن الائمه امام رضا علیه السلام است و چون سند روایت بسیار جالب
است زیرا بیست و نه نفر روایت حدیث همگی از محدثین بزرگ و دانشمندان عالی مقامند لذا سند و متن آن را بتمامه نقل می كنیم:
ثقة المحدثین مرحوم حاج شیخ عباس قمی از استادش، علامه نوری، از استادش شیخ مرتضی انصاری، از ملا احمد نراقی، از علامه بحرالعلوم، از وحید بهبهانی، از استادش مولی محمد اكمل، از علامه محمد باقر مجلسی، از پدرش محمد تقی مجلسی، از شیخ بهائی، از پدرش شیخ حسین بن عبدالصمد عاملی حارثی، از شیخ زین الدین شهید ثانی، از استادش علامه میسی، از علامه محمد بن داود عاملی، از علی بن محمد مكی، از پدرش شهید اول، از فخرالمحققین محمد بن علامه حلی، از پدرش جمال الدین حسن بن مطهر علامه حلی، از محقق صاحب شرایع، از فقیه نسابه فخار بن معد موسوی حائری، از محدث جلیل شادان بن جبرائیل، از شیخ المحدثین عمادالدین ابوجعفر طبری آملی، از ابوعلی حسن ملقب به مفید ثانی فرزند شیخ طوسی، از پدر بزرگوارش محمد بن حسن طوسی، از شیخ مفید محمد بن نعمان، از شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه قمی، از علی بن ابراهیم قمی، از پدرش ابراهیم بن هاشم، از ریان بن شبیب، روایت می كنند: قال دخلت علی أبی الحسن الرضا صلوات الله علیه فی اول یوم من المحرم فقال لی: «روز اول محرم خدمت امام رضا علیه السلام رسیدم فرمود: یا ابن شبیب أصائم انت پسر شبیب،«روزه داری؟» عرض كردم نه فقال: ان هذا الیوم هو الیوم الذی دعا فیه زكریا ربه عزوجل فقال: «رب هب لی من لدنك ذریه طیبة انك سمیع الدعاء [1] .
بدرستی كه این روز روزی است كه زكریا پروردگارش را خواند و گفت: «پروردگارا فرزند پاكیزه ای به من عطا كن كه تو شنونده دعائی».
فاستجاب الله له و امر الملائكة فنادت زكریا و هو قائم یصلی فی المحراب ان الله یبشرك بیحیی فمن صام هذا الیوم ثم دعا الله عزوجل استجاب الله له كما استجاب لزكریا علیه السلام.
«پس خدا دعایش را اجابت فرمود و بامر پروردگار فرشته ها زكریا را كه در محراب عبادت ایستاده بود مخاطب قرار داده و گفتند كه خدا ترا مژده می دهد به یحیی.
پس كسی كه روزه بدارد این روز او سپس دعا كند خدا دعایش را مستجاب می فرماید چنان كه دعای زكریا علیه السلام را مستجاب فرمود».
ثم قال: یا ابن شبیب ان المحرم هو الشهر الذی كان أهل الجاهلیة فیما مضی یحرمون فیه الظلم و القتال لحرمته فما عرفت هذه الامة حرمة شهرها و لا حرمة نبیها لقد قتلوا فی هذا الشهر ذرییه و سبوا نساءة و انتهبوا ثقله فلا غفر الله لهم ذالك أبدا.
«سپس فرمود: پسر شبیب، به درستی كه محرم ماهی است كه اعراب جاهلیت به خاطر احترامش ظلم و ستم و كشت و كشتار را در آن ماه حرام كرده بودند و این امت با این كه به حرمت این ماه آشنایی و شناخت داشت مع هذا احترام پیامبر خود را رعایت نكرد و در این ماه فرزندان پیامبر خود را كشتند و زنانشان را اسیر نمودند و اموالشان را غارت كردند پس خدا هرگز آن ها را نیامرزد.»
یا ابن شبیب ان كنت باكیا لشی ء فابك للحسین بن علی بن ابیطالب علیهماالسلام فانه ذبح كما یذبح الكبش و قتل معه من أهل بیته ثمانیة عشر رجلا ما لهم فی الأرض شبیهون و لقد بكت السماوات السبع و الارضون لقتله و لقد نزل الی الأرض من الملائكة أربعة آلاف لنصره فوجدوه قد قتل فهم عند قبره شعث غبر الی أن یقوم القائم فیكونون من انصاره و شعارهم «یا لثارات الحسین».
«پسر شبیب، اگر می خواهی برای چیزی گریه كنی پس برای حسین بن علی بن ابی طالب (ع) گریه كن كه او را ذبح كردند همان طور كه گوسفند را ذبح می كنند و از اهل بیت او هیجده نفر را با او به شهادت رساندند كه در روی زمین مثل و مانند نداشتند، و به تحقیق هفت آسمان و زمین برای شهادت آن حضرت گریه كردند، و چهار هزار فرشته برای یاری او از آسمان فرود آمدند، اما وقتی رسیدند كه حسین كشته شده بود لذا این فرشتگان پریشان مو و گردآلود اطراف قبر حسین معتكفند تا قائم ما قیام كند آنگاه او را یاری خواهند كرد و شعار آنها یا لثارات الحسین است ای انتقام گیرندگان خون حسین یا ابن شبیب لقد حدثنی أبی عن أبیه عن جده انه لما قتل جدی الحسین ع أمطرت السماء دما و ترابا أحمر.
«پسر شبیب، پدرم برایم حدیث فرمود از پدرش، از جدش كه وقتی جدم حسین
بشهادت رسید از آسمان خون و خاك سرخ بارید.»
یا ابن شبیب ان بكیت علی الحسین حتی تصیر دموعك علی خدیك عفر الله لك كل ذنب أذنبته صغیرا او كبیرا قلیلا كان او كثیرا.
«پسر شبیب: اگر برای حسین چنان گریه كنی كه اشك هایت بر گونه هایت جاری شود خداوند تمام گناهان كوچك و بزرگ تو را می آمرزد اندك باشد یا بسیار.»
یا ابن شبیب ان سرك أن تلقی الله عزوجل و لا ذنب علیك فزر الحسین علیه السلام، یا ابن شبیب ان سرك أن تسكن الغرف المبنیة فی الجنة مع النبی صلی الله علیه و آله فالعن قتلة الحسین.
«پسر شبیب، اگر تو را خوشحال می كند كه به هنگام ملاقات با خدا گناهی نداشته باشی پس حسین علیه السلام را زیارت كن، پسر شبیب، اگر می خواهی در غرفه های بهشتی با پیامبر اكرم (ص) باشی بر قاتلان حسین لعنت فرست».
یا ابن شبیب ان سرك أن یكون لك من التواب مثل ما لمن استشهد مع الحسین فقل متی ما ذكرته: یا لیتنی كنت معهم فافوز فوزا عظیما.
پسر شبیب، اگر می خواهی ثواب شهدای كربلا نصیبت شود هنگامی كه یاد شهدای كربلا را می كنی بگو: كاش من هم با آن ها بودم و از فوز و سعادت بزرگ بهره مند می گشتم.»
یا ابن شبیب ان سرك ان تكون معنا فی الدرجات العلی من الجنان فاحزن لحزننا و افرح لقرحنا و علیك بولایتنا، فلو أن رجلا تولی حجرا لحشرة الله معه یوم القیامة.
پسر شبیب اگر خواهی كه در بهشت با ما باشی در بالاترین درجه ها و مرتبه ها پس به حزن و اندوه ما محزون و اندوهناك باش و به خوشحالی و شادی ما شاد و خوشحال، و ولایت و دوستی ما را بپذیر، كه اگر مردی سنگی را دوست خود گیرد و به او تولی جوید خدا در روز قیامت او را با آن سنگ محشور فرماید [2] .
است زیرا بیست و نه نفر روایت حدیث همگی از محدثین بزرگ و دانشمندان عالی مقامند لذا سند و متن آن را بتمامه نقل می كنیم:
ثقة المحدثین مرحوم حاج شیخ عباس قمی از استادش، علامه نوری، از استادش شیخ مرتضی انصاری، از ملا احمد نراقی، از علامه بحرالعلوم، از وحید بهبهانی، از استادش مولی محمد اكمل، از علامه محمد باقر مجلسی، از پدرش محمد تقی مجلسی، از شیخ بهائی، از پدرش شیخ حسین بن عبدالصمد عاملی حارثی، از شیخ زین الدین شهید ثانی، از استادش علامه میسی، از علامه محمد بن داود عاملی، از علی بن محمد مكی، از پدرش شهید اول، از فخرالمحققین محمد بن علامه حلی، از پدرش جمال الدین حسن بن مطهر علامه حلی، از محقق صاحب شرایع، از فقیه نسابه فخار بن معد موسوی حائری، از محدث جلیل شادان بن جبرائیل، از شیخ المحدثین عمادالدین ابوجعفر طبری آملی، از ابوعلی حسن ملقب به مفید ثانی فرزند شیخ طوسی، از پدر بزرگوارش محمد بن حسن طوسی، از شیخ مفید محمد بن نعمان، از شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه قمی، از علی بن ابراهیم قمی، از پدرش ابراهیم بن هاشم، از ریان بن شبیب، روایت می كنند: قال دخلت علی أبی الحسن الرضا صلوات الله علیه فی اول یوم من المحرم فقال لی: «روز اول محرم خدمت امام رضا علیه السلام رسیدم فرمود: یا ابن شبیب أصائم انت پسر شبیب،«روزه داری؟» عرض كردم نه فقال: ان هذا الیوم هو الیوم الذی دعا فیه زكریا ربه عزوجل فقال: «رب هب لی من لدنك ذریه طیبة انك سمیع الدعاء [1] .
بدرستی كه این روز روزی است كه زكریا پروردگارش را خواند و گفت: «پروردگارا فرزند پاكیزه ای به من عطا كن كه تو شنونده دعائی».
فاستجاب الله له و امر الملائكة فنادت زكریا و هو قائم یصلی فی المحراب ان الله یبشرك بیحیی فمن صام هذا الیوم ثم دعا الله عزوجل استجاب الله له كما استجاب لزكریا علیه السلام.
«پس خدا دعایش را اجابت فرمود و بامر پروردگار فرشته ها زكریا را كه در محراب عبادت ایستاده بود مخاطب قرار داده و گفتند كه خدا ترا مژده می دهد به یحیی.
پس كسی كه روزه بدارد این روز او سپس دعا كند خدا دعایش را مستجاب می فرماید چنان كه دعای زكریا علیه السلام را مستجاب فرمود».
ثم قال: یا ابن شبیب ان المحرم هو الشهر الذی كان أهل الجاهلیة فیما مضی یحرمون فیه الظلم و القتال لحرمته فما عرفت هذه الامة حرمة شهرها و لا حرمة نبیها لقد قتلوا فی هذا الشهر ذرییه و سبوا نساءة و انتهبوا ثقله فلا غفر الله لهم ذالك أبدا.
«سپس فرمود: پسر شبیب، به درستی كه محرم ماهی است كه اعراب جاهلیت به خاطر احترامش ظلم و ستم و كشت و كشتار را در آن ماه حرام كرده بودند و این امت با این كه به حرمت این ماه آشنایی و شناخت داشت مع هذا احترام پیامبر خود را رعایت نكرد و در این ماه فرزندان پیامبر خود را كشتند و زنانشان را اسیر نمودند و اموالشان را غارت كردند پس خدا هرگز آن ها را نیامرزد.»
یا ابن شبیب ان كنت باكیا لشی ء فابك للحسین بن علی بن ابیطالب علیهماالسلام فانه ذبح كما یذبح الكبش و قتل معه من أهل بیته ثمانیة عشر رجلا ما لهم فی الأرض شبیهون و لقد بكت السماوات السبع و الارضون لقتله و لقد نزل الی الأرض من الملائكة أربعة آلاف لنصره فوجدوه قد قتل فهم عند قبره شعث غبر الی أن یقوم القائم فیكونون من انصاره و شعارهم «یا لثارات الحسین».
«پسر شبیب، اگر می خواهی برای چیزی گریه كنی پس برای حسین بن علی بن ابی طالب (ع) گریه كن كه او را ذبح كردند همان طور كه گوسفند را ذبح می كنند و از اهل بیت او هیجده نفر را با او به شهادت رساندند كه در روی زمین مثل و مانند نداشتند، و به تحقیق هفت آسمان و زمین برای شهادت آن حضرت گریه كردند، و چهار هزار فرشته برای یاری او از آسمان فرود آمدند، اما وقتی رسیدند كه حسین كشته شده بود لذا این فرشتگان پریشان مو و گردآلود اطراف قبر حسین معتكفند تا قائم ما قیام كند آنگاه او را یاری خواهند كرد و شعار آنها یا لثارات الحسین است ای انتقام گیرندگان خون حسین یا ابن شبیب لقد حدثنی أبی عن أبیه عن جده انه لما قتل جدی الحسین ع أمطرت السماء دما و ترابا أحمر.
«پسر شبیب، پدرم برایم حدیث فرمود از پدرش، از جدش كه وقتی جدم حسین
بشهادت رسید از آسمان خون و خاك سرخ بارید.»
یا ابن شبیب ان بكیت علی الحسین حتی تصیر دموعك علی خدیك عفر الله لك كل ذنب أذنبته صغیرا او كبیرا قلیلا كان او كثیرا.
«پسر شبیب: اگر برای حسین چنان گریه كنی كه اشك هایت بر گونه هایت جاری شود خداوند تمام گناهان كوچك و بزرگ تو را می آمرزد اندك باشد یا بسیار.»
یا ابن شبیب ان سرك أن تلقی الله عزوجل و لا ذنب علیك فزر الحسین علیه السلام، یا ابن شبیب ان سرك أن تسكن الغرف المبنیة فی الجنة مع النبی صلی الله علیه و آله فالعن قتلة الحسین.
«پسر شبیب، اگر تو را خوشحال می كند كه به هنگام ملاقات با خدا گناهی نداشته باشی پس حسین علیه السلام را زیارت كن، پسر شبیب، اگر می خواهی در غرفه های بهشتی با پیامبر اكرم (ص) باشی بر قاتلان حسین لعنت فرست».
یا ابن شبیب ان سرك أن یكون لك من التواب مثل ما لمن استشهد مع الحسین فقل متی ما ذكرته: یا لیتنی كنت معهم فافوز فوزا عظیما.
پسر شبیب، اگر می خواهی ثواب شهدای كربلا نصیبت شود هنگامی كه یاد شهدای كربلا را می كنی بگو: كاش من هم با آن ها بودم و از فوز و سعادت بزرگ بهره مند می گشتم.»
یا ابن شبیب ان سرك ان تكون معنا فی الدرجات العلی من الجنان فاحزن لحزننا و افرح لقرحنا و علیك بولایتنا، فلو أن رجلا تولی حجرا لحشرة الله معه یوم القیامة.
پسر شبیب اگر خواهی كه در بهشت با ما باشی در بالاترین درجه ها و مرتبه ها پس به حزن و اندوه ما محزون و اندوهناك باش و به خوشحالی و شادی ما شاد و خوشحال، و ولایت و دوستی ما را بپذیر، كه اگر مردی سنگی را دوست خود گیرد و به او تولی جوید خدا در روز قیامت او را با آن سنگ محشور فرماید [2] .
[1] آيه ي 38، سوره ي آل عمران.
[2] بحار ج 44/ ص 285 نفس المهموم ص 26.